Anlamdan uzaklaşmak
Çağımızın hastalığı; sahip olma arzusu
Son yaptığımız kamptan sonra mevcut ekipmanlarımı daha kaliteli ve daha hafif olanlarla değiştirmeyi düşündüm. Biraz araştırınca, her şey de olduğu gibi bu konuda da çılgın argeler yapılmış, çok kaliteli malzemeler keşfedilmiş. O siteye gir, bu markayı araştır derken sonu olmayan bir derinlikte buldum kendimi.
Kamp benim için şehirden ve modern hayattan kaçmak, doğanın içinde olmak, ateşin başında yarım ısınırken diğer yarımın donması demekti. Daha da ötesi yalnız kalmak, muhasebe yapmak, tefekkür etmek ve bunun gibi manevi şeyler bütünüydü.
Yaptığım kamp tanımının hiç bir yerinde iyi bir çadır geçmiyor, iyi bir uyku tulumu veya bir yemek adı. O zaman bu bahsettiğim şeyleri yaşamak neden bu kadar pahalı oluyor? Kar üstünden uyumayacaksam ortalama bir çadır ve uyku tulumu neyime yetmiyor? Bu işi profesyonel olarak yapmıyorsam neden bu kadar para harcıyorum? Kısa sürecek bir heves mi? gibi gibi deli sorular...
Bu sefer "sahip olma hastalığı"na yenilmek istemiyorum. Bu önüne geçilmesi gereken bir heves, bir arzu olduğunu düşünüyorum. Bunları sesli düşünürken yanlış anlaşılmak da istemiyorum. Tabi ki kaliteli ve hafif ekipmanlara sahip olmak isterim ama henüz bu işi profesyonel yapmıyorken, senede 2-3 kere piknik tadında kamp yapmışken, sırf daha iyi ekipmanları alabilecek maddi gücüm var diye almak istemiyorum.
Çevremde sahip olma hastalığına yakalanan çok fazla insan görüyorum. Youtube, küçük bir eğitim videosu çekmek veya vlogger olmak için binlerce tl para harcayan ve iki video sonra bırakan insanlarla dolu.
Planlanan bir işte istikrarı yakalamadan yatırım yapmamak gerekiyor. Elindekilerle başlamak önemli, ortalama bir ekipmanla başlamak kötü bir şey değil. Süreç içinde eksik olan alınır. Yeterli gelmeyen bir tık iyisi ile değiştirilir. En başta hepsine sahip olmak isteyince araçlara odaklanıyoruz ve yapılmak istenilen asıl iş geride kalıyor.
Geçen gün çocuklara Jatpack 2 adında bir oyun indirdim. İlk 10 bölüm inanılmaz keyif aldılar, her gün yeni bir özellik kazandılar. Karakter her geliştiğinde çığlıklar atıyor acayip seviniyorlardı. Oynadıkça karakter neredeyse yenilmez oldu, artık bölümler hızlı bitiyor, bölüm sonu canavarları hemen ölüyordu. Artık keyif almamaya başladılar. Belki bir iki gün sonra hiç açmayacaklar.
Uzun lafın kısası anlamdan uzaklaşmamaya bakın.